Aangezien ik me intensief bezighoud met meditatie, heeft dit effect op mij als biografisch coach en gesprekstherapeut. De meditatie die ik volg komt voort uit het boeddhisme.
Ik wil binnen mijn praktijk graag mensen helpen om te leren mediteren. Vooral omdat de meditatie mij ontzettend geholpen heeft in mijn leven. Daarom lijkt het me heel mooi om iedereen die wil leren mediteren te helpen.
Ik ben opgeleid als MBCT trainer, dus ik ben ook opgeleid in de mindfulness richting. Dit is een richting die voortkomt uit een stroming waar ik zelf al in oefende. Dus ik ken goed de oorsprong en kan je op pad helpen in deze gebieden.
Wil je leren mediteren? Stuur me een mail en we gaan kijken hoe je ik kan helpen.
Ben je geïnteresseerd in een Mindfulness training met cognitieve therapie (MBCT) individueel of in een groep? Stuur me een mail!
Wanneer je retraites volgt of thuis (intensief) mediteert dan kom je veel tegen in jezelf. Soms lijkt het zelfs alsof het alleen maar slechter met je gaat. Dan is het fijn om met iemand te kunnen delen wat er gebeurd.
Het boeddhisme biedt een kader voor het leven. Wanneer je met ‘boeddhisme’ niks hebt, dan hoef je dit allemaal niet te lezen. Iedereen heeft in zijn of haar leven een bepaald kader, religieus of niet.
Het boeddhisme is een brede stroming die in veel landen van de wereld haar eigen vorm heeft gevonden. In de basis is er wel een kern die overal is terug te vinden. De meeste mensen kennen het boeddhisme doordat het zo sterk naar voren heeft gebracht dat het leven ‘lijden’ is. Dit lijkt heel negatief. Maar zoals zo vaak gebeurd, is de vertaling van het woord ‘dukkha’, wat in de teksten hier voor gebruikt werd, toch nog anders uit te leggen. Ik heb begrepen dat ‘dukkha‘ ook staat voor ‘de as van een wiel’. Denk eens terug aan vroeger tijden, toen de as en het wiel beiden van hout waren. Zo’n as is nooit helemaal perfect rond, en de wrijving van het wiel om de as heeft iets ‘schurends’. Dus we kunnen het zo vertalen dat het leven ‘schuurt’; oftewel dat het altijd iets ‘onbevredigends’ zal hebben. In de antroposofie herken ik dit thema in het ervaren van een aardse realiteit ten opzichte van een hemels ideaal. We hebben te maken met tegenstellingen. Het aardse leven lijkt een constant ervaren van het schuren aan die tegenstellingen. Schuren maakt dat iets glad wordt. Heel langzaam wordt er iets uitgezuiverd. Als een grove steen waaronder na lang slijpen een prachtige diamant tevoorschijn komt.
Lijkt het nog steeds negatief? Misschien is het goed om het zo te bezien: wat nou als een van de kenmerken van leven is, dat het nooit perfect is? En denk dan aan die momenten wanneer de dingen niet lopen zoals je zou willen. Wat nou als dat dan niet aan jou ligt of aan iemand anders? Dat dat inherent is aan het leven. Als je vanuit dit perspectief kijkt, dan valt de helft van veel van je lijden al weg, want het ligt niet aan jou. Niet dat je er dan niets meer aan moet doen. Maar het haalt wat druk van je schouders omdat je je er niet meer zo mee identificeert. En dan is er juist meer ruimte om er iets mee te doen.
Een ander boeddhistisch idee is dat we fundamenteel goed zijn (term van Chogyam Trungpa). Dit geeft een sterk vertrouwen als je je leven wilt veranderen. Je begint dan met een vrije houding en nieuwsgierigheid omdat je uitgaat van het feit dat het al goed is. Dit in tegenstelling tot het idee dat er iets verkeerd is en dat het daarom moet veranderen. Wanneer we ervan uitgaan van dat we fundamenteel goed zijn, dan is het makkelijker te kijken naar dat wat niet goed voelt of naar dat wat voor ons als een hindernis voelt.
Dit lijkt misschien paradoxaal. Het leven is onbevredigend maar fundamenteel goed? Eh……Ja, beide zijn waar. Paradoxen zijn vaak terug te vinden in het boeddhisme. Het vraagt je om op een andere manier te gaan kijken, en haalt je uit het vaste kader.
Omdat we dus erkennen dat alles in zijn aard goed is, maar het leven onbevredigende kwaliteiten heeft, dan kunnen we kijken naar wat ons helpt. Wat sterkt je, wat maakt je groter en ruimer? En wat maakt dat je verkrampt en verkleint? Het boeddhisme leert ons over verschillende hindernissen. Ze worden hindernissen genoemd, want ze staan in de weg van jouw fundamentele goedheid; het ‘klopt’ niet.
Dat is onprettig om te ervaren, en zeker als je het jezelf of anderen aanrekent dat deze hindernissen er zijn.
Er zijn verschillende manieren om je vrij te maken van de hindernissen:
– Je kan oefenen in het ervaren en beleven van je fundamentele goedheid.
Onderzoeken wat dat is. Hoe dat voelt. Kijken of je je bewust daar op kan richten, als er een hindernis opkomt. Zodat je meer vrij bent om te kiezen waarin je vertoeft. In plaats van een ‘slaaf’ van stemmingen of gedachten te zijn.
Dit gaat niet vanzelf, en is niet voor iedereen de makkelijkste weg. Zeker niet als het je gewoontepatroon is geworden om altijd de hindernissen te zien. Dan lijken ze je ‘aan te kleven’ en raak je overspoeld door alles wat ze oproepen.
– Je kan ook gaan oefenen met de hindernissen.
Door ze te leren kennen. Ze te observeren. Te leren dat ze universeel en algemeen zijn en in principe niet ‘jij’ zijn. Misschien kunnen ze je wel wat vertellen, want het moment dat ze opkomen zegt vaak dat je de verbinding met je fundamentele goedheid kwijt bent.
Zo transformeren ze van hindernissen naar wegwijzers.
Het kijken naar fundamentele goedheid, naar hindernissen en het doorbreken van gewoontepatronen, zal zijn plek vinden in het gesprek. Wanneer er meer behoefte is naar gerichte gesprekken over meditatie of het boeddhisme, dan is het kijken hoe we dit vorm gaan geven. In ieder geval zal zo’n soort gesprek meer een open platform zijn, waar geen kosten aan verbonden zijn. Omdat het uitgaat van een uitwisseling waar beide partijen evenveel inbreng hebben. En het is essentieel dat er voor de leer van de boeddha geen geld wordt gevraagd.
(Aangezien het boeddhisme zo veel onderwerpen beslaat, kan ik hier niet volledig zijn in uitleg over boeddhisme in het algemeen. Ik heb gekozen voor datgene waar ik nu mee werk.)